بررسی جغرافیای استان تهران

فصل اول: مطالعات منطقه اي
1- موقعيت
1-1 موقعيت استان تهران
1-1-1 موقعيت جغرافيايي: استان تهران وسعتي معادل 32128 كيلومتر مربع دارد و از شمال به استان مازندران، از جنوب به استان قم، از شرق به استان سمنان، از مغرب به استان قزوين و مركزي محدود و مركز آن شهر تهران است.
استان تهران در دامنه جنوبي سلسله جبال البرز واقع است كه داراي ارتفاعات بلند و زمين هاي نسبتاً پستي استو مهم ترين كوه هاي اين استات عبارتند از:
- دماوند با قله اي به ارتفاع 5670 متر
- كوه طالقان با ارتفاع 380 متر
- توچال با ارتفاع 3870 متر
در قسمت شمالي استان به علت وجود كوه هاي مرتفع و گسترش آن ها دشت هاي وسيعي به چشم مي خورد. ولي در قسمت جنوبي به ويژه در جنوب غربي و شرقي استان دشت هاي حاصلخيز نظير كرج، ري و ورامين وجود دارند.
اين استان بين 24 تا 36 درجه عرض شمالي و 50 تا 53 درجه طول شرقي از نصف النهار گرينويژ واقع است.
2-1 جمعيت استان تهران
جمعيت استان تهران بر اساس سرشماري 65، 70، 75 به ترتيب 8754736 و 9980599 و 11176239 نفر اعلام شده است. بر اين اساس نرخ رشد استان در دوره هاي 70-65 و 75-70 و 75-65 به ترتيب 7/2% و 3/2% . 5/2% بوده است.
3-1 موقعيت شهرستان تهران در استان تهران
شهرستان تهران يكي از شهرستانهاي استان تهران است كه در مركز اين استان واقع شده و مركز آن شهر تهران است. اين شهرستان داراي 1 شهر به نام تهران است. همچنين شهرستان تهران داراي 2 بخش، 2 دهستان، 61 آبادي داراي سكنه و 27 آبادي خالي از سكنه است.
4-1 جمعيت
در آبان 1375، جمعيت شهرستان تهران 6794348 نفر بوده است. از اين تعداد 6758845 نفر ساكن نقاط شهري 35356 نفر ساكن در نقاط روستايي و بقيه غيرساكن بوده اند. از جمعيت ساكن در نقاط روستايي شهرستان 19433 نفر را مردان و 15923 نفر را زنان تشكيل داده اند و نسبت جنسي در اين جمعيت نشان مي دهد كه در مقابل هر 100 نفر زن 122 نفر مرد وجود داشته است در آبان 1375 از كل خانواده هاي شهرستان، 1660517 خانوار ساكن در نقاط شهري و 1423 خانوار ساكن در نقاط روستايي و 108 خانوار غير ساكن بوده اند.
در اين شهرستان ميانگين تعداد افراد در خانوارهاي معمولي ساكن در نقاط روستايي 2/4 نفر بوده است. در نقاط روستايي اين شهرستان بيشترين تعداد خانوار، مربوط به خانوارهاي 4 نفر و كمترين مربوط به خانوارهاي 10 نفر و بيشتر است. در ابان 1375 از 30700 نفر جمعيت 6 ساله و بيشتر نقاط روستايي شهرستان 14/85 درصد باسواد بوده اند. نسبت باسوادي براي مردان 79/82 درصد براي زمان 09/83 درصد بوده است. در آبان 1375 افراد شاغل و بيكار (جوياي كار) در مجموع 79/14 درصد از جمعيت 10 ساله و بيشتر 79/41 درصد از جمعيت 10 ساله و بيشتر نقاط روستايي شهرستان را تشكيل مي داده اند. اين نسبت براي مردان 93/70 درصد و براي زنان 39/4 درصد بوده است.